Հայր Բոնամին գիտեր-չգիտեր, ընդամենը մի հեքիաթ գիտեր: Ամեն օր նա այդ հեքիաթն

էր պատմում և այնքան էր պատմել, որ բոլորս արդեն անգիր էինք արել: Հեքիաթը

որսորդների մասին էր և այնքան զվարճալի էր, որ լսողը ծիծաղից թուլանում էր:

Ահա այդ հեքիաթը. Լինում են, չեն լինում, երկու որսորդ են լինում: Օրերից մի օր,

սովորականի պես, շներին առաջ են անում ու գնում որսի: Էս շներից մեկը սատկած է

լինում, մյուսի բերանում էլ իսկի շունչ չի լինում: Գնում են, գնում, հասնում են մի անտառ:

Էս անտառում ոչ ծառ է լինում, ոչ էլ թուփ: Հանկարծ դիմացի թփից մի նապաստակ է

դուրս գալիս, կանգնում որսորդների առաջ, բայց սրանք ոչ մի նապաստակ էլ չեն

տեսնում: Թր՜ըխկ, թր՜ըխկ… Կրակում են, նապաստակին սպանում, ուրախանում:

Ու շվարում կանգնում են. չգիտեն, թե ինչ անեն:

– Հասկացա՜,- բացականչում է նրանցից մեկը: – Հրե՜ն, էն դղյակը տեսնո՞ւմ եք, գնանք

այնտեղ:

Գնում են: Մոտենում են թե չէ՝ տեսնում են դղյակի պատերի բոլոր քարերը դես ու դեն են

շաղ տված. դղյակ մի ասա, մի ավերակ ասա:

Թա՜կ, թա՜կ… Թակում են դղյակի դուռը, հետն էլ գոռում՝ «Ա՜յ մարդ, դուռը բաց արա, մենք

գիտենք, որ դու կաս, բայց հիմա այդտեղ չես»:

Դուռը բացում է մի մորուքավոր: Էս մորուքավորի մորուքը էնքան երկար է լինում, որ

մինչև գետին էր հասնում: Բայց մորուքի մեջ ոչ մի մազ չի լինում:

– Ի՞նչ եք ցանկանում, բարի պարոններ,- հարցնում է նա:

– Մի նապաստակ ենք սպանել, ուզում ենք տապակել, բայց նապաստակ չունենք:

– Ի՜նչ եք ասում,- պատասխանում է մարդը: – Դե լավ, նե՜րս համեցեք: Ես էլ մի մեծ

կաթսա ունեմ: Կաթսաս անտակ է, տակն էլ տակից պոկված է: Բայց ոչինչ, նապաստակը

բերեք, կկտրատենք, կլցնենք մեջը: Մսի կտորները կթափվեն, մսաջուրը կմնա:

Այսպես, ամեն օր, հայր Բոնամին մեզ պատմում էր իր այս հեքիաթը, և դա շատ

զվարճալի էր:

Հարցեր և առաջադրանքներ

1. Հեքիաթից դուրս գրի՛ր անծանոթ բառերն ու օնլայն բառարանի օգնությամբ

բացատրի՛ր:

շվարել-շշմել

մսաջուր-Արգանակ

2. Ինչի՞ մասին էր Հայր Բոնամիի հեքիաթը:

Հայր Բոնամին պատմում էր մի հեքիաթ։Այքան էր պատմում Հայր Բոնամին, որ

բոլորը անգիր էին արել։Ահա այդ հեքիաթը․ Լինում է չի լինում մի երկու որսորդ։

Այդ երկու որսորդները գնացել էին անտառ։Այդ անտառում չկար ծառ և թուփ ։

Մի թփի տակ պաղկված էր գեղեցիկ նապաստակ։ Որսորդներ կրակեցին և

չգիիտեին ինչի մեջ կտրատեն։Որսորդները գտան մի դղյակ։ Գնացին դուռը ծեծեցին։

Բացեց մի մորուքավոր պապիկ, որ այդ մորուք հասնում էր գետնին։

Ասաց մորուքավոր պաիկը․ -Ինչ է պետք։

Պատասխանում են որսորդները․

-Մենք սպանել ենք նապաստակ և հիմ մենք չգիտենք ինչի մեջ կտրատենք։

Ասաց մորուքավոր պապիկը․

-Ես ունեմ կաթսա։

Որորդները ուրախացան։

Ասում են որսորդները․

-մսի կտորները կթափվեն,մսաջուր կմնա։

և այդպես աբողջ օրը պատմում էր ասյ հեքիաթը Հայր Բոնամին։

3. Նշված բառերն ու արտահայտությունները փոխարինի՛ր ուրիշ բառերով ու

արտահայտություններով:

Հայր Բոնամին մի ծիաղալի պատմություն գիտեր:

Որսորդները զարմացած կանգնել էին ապարանքի մոտ:

Նրանք ծեծեցին խորտակված դղյակի դուռը:

4. Հայր Բոնամիին կարո՞ղ ես նկարագրել:

Հայր բոնամին շատ բարի է, սև մազեր ունի,գեղեցիկ է, կանաչ գույնի աչքեր ունի, գրքասեր էր։

5. Սուտլիկ որսկանն ի՞նչ կասեր, եթե լսեր հայր Բոնամիի հեքիաթը:

Սուտլիկ որսկանը կասեր, որ իմ սուտ ավելի լավներ քան քոնը։

6. Հորինի՛ր.

Լինում է, բայց չի լինում այս պատմությունը։

Մի անգամ էս նապաստակը գնումա փայտ բերի, որպեսզի կրակ վառի։

Արջը գալիս է նապաստակի մոտ և ասում․

-Բա՜րև բա՜րև նապաստակ։

Նապաստակը ասաց․

-Բարև արջուկ ջ՜ան։

Մինչև խոսում էին նապաստակը և արջը, արջի ընկերը նապաստակի տան իրերը գողանում էր, նաև մեղր։

Նապաստակի ընկերը դառնում է արջը։

Բայց նապաստակը ասել էր աղվեսին եթե գողանա իր իրերը,բոլորի ականջները կկտրի ։ Աղվես թփերի տակ էր պաղկվել և հետևում էր, բայց նա տեսավ արջերին, որ տանում են նապաստակի իրերը։ Աղվեսը այքան խելացի էր գնաց արջից վերձրեց իրերը և կտրեց ակաջները և նապաստակին տվեց և ամենինչ պատմեց։